yüreğini bileylenmiş parmaklarla kapayan çocuk
hangi yürek yüreğini acıttı
gözyaşlarınla mı giderdin susuzluğunu da
dilinin ucu yanmış tuzdan
yüreğini bileylenmiş parmaklarla kapayan çocuk
gözlerin görür gökyüzünü
yüreğini güneşin ışıkları doldurmuştur
yakarda niye duymazsın
çocuk
sökülen yaşanmışlar yüreğine saplanmıştır acıtırda niye susarsın
gökyüzündeki hangi kuş çalmış gözyaşlarınıda
ağlayamaz bağıramazsın
sen bilmezsin çocuk
benimde çocukluğumun yalnız ve ürkek anıları
bir bir dökülürdü belleğimden avuçlarıma
böyle metruk günlerde
yüreğini bileylenmiş parmaklarla kapayan çocuk
ellerini düğümlediğin içindeki çocuğu sal
salki yırtarcasına koşsun bulutların arasında
Ey yüreğini bileylenmiş parmaklarla kapayan çocuk
acıların keskin tarafı mı bileyledi parmaklarını da
yüreğini o parmaklarla kaparsın
” Üniversitede hocamın Salah Birsel’in yüzüm adlı denemesini okurken ‘Delikanlılığımda yüzümün sekiz dizeli haritasını çıkarmıştım. ‘ demesiyle birlikte derste yazdığım bir şiir…”
YAZAN: F. DERYA KARACAN
zerresonsuz için bir yanıt yazın Yanıtı iptal et