Gözlerinden akan damlaların her biri bebek kokuyordu
Görenler gözyaşı sanıyordu
Oysa o gözyaşlarında annesinin dokunuşunu buluyordu
O gezindiği kaldırım taşlarının köşelerine
Lokantanın birinde çalışan garsonun başını okşayarak verdiği küp şekeri bir kez daha avuçlamak umudunu sığdırıyordu
Oysa ne önünde duran lavanta kokulu çocuğun giysileri ilgisini çekiyordu
Ne de annesinin her iki çocuğa şaşkın bakışlarının acısı
Elleri yüzü kirliydi
Ayağı numarasını deneyip beğeneceği ayakkabılara yabancı
Elbisesi yırtıktı eskimişti ama kokuyordu
Hala bebek kokuyordu
Teni, gözyaşları ve nefesi..
Yazan: F. DERYA KARACAN
(Fotoğraf:Serdar BAYRAM)
