Ağlamanın sadece acıya bağlı bir duygu olduğunu yaşadıklarımla, gördüklerimle öğrenmiştim. Oysa mutluluktan ağlamak diye bir duygu da varmış…
Bundan tam bir yıl önce sabaha karşı gördüğüm bir rüyayla uyandım. Uyanışımla telefonumun çalması bir oldu. Arayan eniştemdi…
Rüya gördüm yoksa dememle birlikte Kayra geldi dedi… Kayra geldi…
Nasıl olurdu bu neden haber vermediniz sitemimle birlikte apar topar olmuş bir hafta erken gelmiş acele etmiş benim balım… Bir heyecan bir telaş hastaneye koştuk..
İşte o an ablamı gördüm gözüme ilk görünen şey ablamdı. Sağlığın nasıl dedim sonra o minicik meleği görünce önce dokunamadım mucize gibi bir şeydi.
Bir kızkardeşin verebileceği en güzel hediye teyze oldun demekmiş.
Ben o an gözyaşlarımı tutamadım. Teyze olmuştum, ablamın bir bebeği olmuştu. Bulutlar masmavi olmuş her yer aydınlanmıştı. Gözüm o melekten başka bir şey görmüyordu. İşte benim meleğim teyzesinin bir tanesi bir yaşına girdi artık. Bana mutluluktan da ağlanılacağını öğrettiği için dünyada sahip olabileceğim ve herkese böyle bir abla nasip olmayacağını bildiğim Yeliz’ime ve enişteme sonsuz teşekkür ediyorum.
yazan: F. Derya KARACAN
