Yılların eskittiği bir çift göz, yılların eksilttiği yaşanmışlarla ellerden bir bir geçer.. Sevisinin içini dolduran taşımlarında eller sevdiğine dokunmuştur. İlk dokunuşların heyecanını ruha hissettiren eller olmuştur.. Üşüdüğünde erkeği kadınının ellerini avuçlamıştır. Bir dokunuşla ellerden bedene sımsıcak bir şey yayılıvermiştir. Erkek İşini kaybettiğinde kadın erkeğin ellerini sıkıca tutmuştur. Ellerin kavuşmasıyla yalnızlığın korkutuculuğu uzaklaşıvermiştir. Bir göz yaşının acısına elleri dokunmuştur erkeğin, gözyaşının ruhtaki tortulanan tuzu eriyivermiştir… Güvenmenin, başarmanın omuzlardaki hissi olmuştur eller. Bebeğin doğuşundaki pamuksuluğa dokunan eller olmuştur. Anne-baba eliyse sarmalamış korumuştur paslı ellerden bebeği. Başarının sevinciyle eller havalanmış; tebrik etmenin nikbinliğiyle birbirine değdirerek adı alkış olmuştur. Başaracağım azmiyle eller sıkılarak yumruk yapılmıştır. Hayatın yatağında akan nehir misali akışına eskiyen gözler bir bir ortak olmuştur; eller yaşamıştır. En zoruda sevdiğiyle bir çift olan diğer eline veda ederken yaşamıştır. Acıyı tek elle soğuğa yalnızlığa direnmesi gerektiğini ellerine bakıp görmek olmuştur. Tek kalan elin hayattan öğrendiği ise eller yaşananların yaşamdaki yansımasıymış, bu da yaşlanan ellerin tecrübesi olmuştur.
YAZAN: F. DERYA KARACAN
